هنرستان_کنکور...
**امیرحسین**
یادش بخیر!
چند سال پیش که ازم میپرسیدن میخوای چه کاره بشی جوابم یا فوتبالیست بود یا ارتوپد!
ارتوپدی رو دوست داشتم ولی هم اینکه کلا رشته ی تجربی رو دوست ندارم هم اینکه کلا آدمی نیستم که بتونم دکتر بشم!
فوتبال هم که دروازه بانی یکی از علایقم بود!خودم میشستم فوتبال میدیدم و نگاه میکردم دروازه بان ها چه کار میکنن و بدون حتی یه جلسه تمرین حرفه ای شدم دروازه بان!
اونم نه دروازه بانی که الکی باشه و به هیچ دردی نخوره!تعریف از خود نباشه گلریم خوبه!
تا حدی که اعتماد به نفس داشتم و رسیدم به تست باشگاه استقلال ولی خب از من بهتر و کسایی که تمرین حرفه ای داشتن زیاد بودن و احتمالا از بین تستی ها آخر شدم!
البته این وسط ضعیف بودن چشمم هم نذاشت ادامه بدم!
حالا از بحث دور نشیم!حسابداری رو انتخاب کردم!
همه فکر میکردن که بابام گفته برم حسابداری ولی من واقعا حسابداری رو دوست داشتم!سختی های کارشو میدیدم!میدیدم بابام یه موقع هایی تا 12 شب سر کاره و صبحش ساعت 6 میره!اون موقع سیستم حسابداری نبود که!کارا واقعا سخت بود!
حتی الان هم میبینم وقتی شرکتشو عوض میکنه واسه جمع و جور کردن کارا تا صبح بیدار میمونه!
ولی حتی این سختی کارشو هم دوست دارم!رفته بودیم کارآموزی پارسال واسه ی پاس کردن 2 واحد آخر هنرستان!یه سند حقوق میخواستم تو سیستم بزنم ساعت 10 شروع کردم ساعت 4 تموم شد ولی وقتی میبینم درست کارمو انتجام دادم دیگه خستگی و اینا حالیم نیست!
بازم یه خورده از بحث خارج شدم!
رفتیم حسابداری و هنرستان آخر!و زندگی شیرین میشود...
همونطور که فکر میکردم درسم تو بخش های حسابداری خوب بود!
اصلا حسابداری ارثیه تو خانواده ی ما!تو خون مونه!
البته یه معلم داشتیم که از پایه حسابداری رو از اون یاد گرفتم که واقعا عالی بود!کلاس های کنکورمون هم با همین آقا بود که واقعا تهران قبول شدنمو مدیونشم!
یه معلم شوخ ولی موقع درس جدی و بدون تعارف!
یکی که تمام روحیه مو از اون گرفتم!
میگفت تهران قبول نشین میام از روتون با ماشین رد میشم له شین!
سال سوم تا دید سال کنکوره و من یخورده شل گرفتم درسو شروع کرد دوستمو تو سرم کوبوند!هی میگفت نگاه کن محسن امتحانو داد رفت!نگاه کن اون شده 18 تو شدی 17.5!
این شد که از سر رقابت هم که شده بازم درسو بهتر و بیشتر خوندم!
البته همه ی این رقابت ها دوستانه بود!من و محسن تقریبا 2 سال هنرستان کنار هم بودیم و حتی مسئله ها رو هم سر کلاس با هم حل میکردیم!
هنرستان تقریبا همیشه همه ی کلاسمون یه جا تو حیاط جمع میشدیم و با هم بودیم!
هنرستان خیلی خوب بود!ما اول دبیرستان تو مدرسه مون همه واسه خودشون درس میخوندن!ولی همین معلممون تو هنرستان بهمون یاد داد میشه با هم درس بخونیم!میشه به هم کمک کنیم!
دوشنبه ها که کلاس کنکور داشتیم تا 8 شب،3 زنگ مدرسه از 4 زنگ هم با همین معلممون داشتیم!یعنی کلا ما دوشنبه ها فقط همین معلممو میدیدم و خیلی هم خوب بود!
هیییییییی یادش بخیر!
سال دیگه ما باز کنکوری ایم!
ولی دیگه نه کلاسی هست!
نه معلمی!
نه اون دوستای قدیم که بشینیم با هم درس بخونیم و به هم کمک کنیم واسه کنکور!!!
امیدوارم حداقل اون معلممون سال دیگه تو هنرستان باشه که بتونیم بریم ببینیمش و ازش راهنمایی بگیریم واسه کنکور...
*یه سری عکس از دوران هنرستان هم میخواستم بذارم دیگه پست طولانی شد بیخیالش شدم!بعدا میذارم احتمالا!
